(مسئله 2654 ) خوردن گوشت مرغى كه مثل شاهين چنگال دارد، حرام است و خوردن گوشت پرستو و هُد هُد، مكروه است.

(مسئله 2655 ) اگر چيزى را كه روح دارد از حيوان زنده جدا نمايند، مثلا دنبه يا مقدارى گوشت از گوسفند زنده ببرند، نجس و خوردن آن حرام است.

(مسئله 2656 ) چهارده چيز از حيوانات حلال گوشت، حرام است:

1. خون؛ 2. فضله؛ 3. نرى؛ 4. فَرْج؛ 5. بچه دان؛ 6. غدد (دشول)؛ 7. تخم (دنبلان)؛ 8. چيزى كه در مغز كلّه به شكل نخود است؛ 9. مغز حرام (نخاع) كه در ميان تيره پشت است؛ 10. پى (كه در دو طرف تيره پشت است)؛ 11. زهره دان؛ 12. سپرز (طحال)؛ 13. مثانه؛ 14. مردمك (عدسى و سياهى) چشم.

(مسئله 2657 )خوردن چيزهايى كه نزد همه مردم خبيث است، مثل خوردن آب بينى و سرگين، حرام است؛ و احتياط واجب آن است كه از خوردن چيزهايى كه طبيعت برخى از انسانها از آن تنفر دارد و در نزد بعضى از مردم خبيث است، اجتناب كنند؛ ولى اگر پاك باشد و مقدارى از آن به طورى با چيز حلال مخلوط شود كه در نظر مردم به حساب نيايد، خوردن آن اشكال ندارد.

(مسئله 2658 ) خوردن مقدار كمى از تربت حضرت سيّدالشهدا(عليه السلام) براى شفا، و براى تبرك در عصر عاشورا و عيد غدير و عيد فطر و خوردن گِل داغستان و گِل ارمنى براى معالجه، اگر درمان، منحصر به خوردن اينها باشد، اشكال ندارد.

(مسئله 2659 ) فرو بردن آب بينى و خلط سينه كه در دهان آمده و نيز فرو بردن غذايى كه موقع خلال كردن از لاى دندان بيرون مى آيد، اگر طبيعت انسان از آن متنفّر نباشد، اشكال ندارد.

(مسئله 2660 ) خوردن چيزى كه براى انسان ضرر مهمى در نزد عقلا دارد، حرام است.

(مسئله 2661 ) خوردن گوشت اسب و قاطر و الاغ مكروه است و اگر كسى با آنها وطى (نزديكى) نمايد، گوشت و شير آنها حرام مى شود و بايد آنها را به شهر ديگرى برده و در آنجا بفروشند.

(مسئله 2662 ) اگر با حيوان حلال گوشتى مثل گاو و گوسفند و شتر نزديكى كنند، بول و سرگين آنها نجس مى شود و آشاميدن شير آنها نيز حرام است و بايد بلافاصله آن را بكشند و بسوزانند؛ و كسى كه با آن نزديكى كرده پول آن را به صاحبش بپردازد.

(مسئله 2663 ) آشاميدن شراب، حرام و در بعضى از روايات بزرگ ترين گناه شمرده شده است و اگر كسى آن را حلال بداند، در صورتى كه متوجه باشد كه لازمه حلال دانستن آن تكذيب خدا و پيامبر(صلى الله عليه وآله) مى باشد، كافر است. از حضرت امام جعفر صادق(عليه السلام)روايت شده كه فرمودند: «شراب ريشه بديها و منشأ گناهان است و كسى كه شراب مى خورد، عقل خود را از دست مى دهد و در آن موقع خدا را نمى شناسد و از هيچ گناهى باك ندارد و هيچ حرمتى را نگه نمى دارد و حقّ خويشان نزديك را رعايت نمى كند و از زشتيهاى آشكار روى نمى گرداند و روح ايمان و خداشناسى از بدن او بيرون مى رود و روح ناقص خبيثى كه از رحمت خدا دور است در او مى ماند و خدا و فرشتگان و پيامبران و مؤمنين او را لعنت مى كنند و تا چهل روز نماز او قبول نمى شود و روز قيامت روى او سياه است و زبان او از دهانش بيرون مى آيد و آب دهان او به سينه اش مى ريزد و فرياد تشنگى او بلند است».

(مسئله 2664 ) سر سفره اى كه در آن شراب مى خورند، اگر انسان يكى از آنان حساب شود، بنا بر احتياط واجب نبايد بنشيند و چيز خوردن از آن سفره، حرام است.

(مسئله 2665) بر هر مسلمان واجب است مسلمان ديگرى را كه در اثر گرسنگى يا تشنگى نزديك است بميرد، غذا يا آب داده و او را از مرگ نجات دهد؛ همچنين اگر آن شخص مسلمان نباشد، ولى انسانى است كه قتل او جايز نيست.