(مسئله 2613) اگر حيوان حلال گوشت را به دستورى كه بعداً بيان مى شود، سر ببُرند ـ چه وحشى باشد چه اهلى ـ بعد از جان دادن، گوشت آن حلال و بدن آن، پاك است؛ ولى حيوانى كه نجاستخوار شده ـ اگر به دستورى كه در شرع معيّن نموده اند، آن را استبرا نكرده باشند ـ و حيوانى كه انسان با آن وطى و نزديكى كرده بعد از سربريدن، گوشت آن حلال نيست.

(مسئله 2614 ) حيوان حلال گوشت وحشى، مانند آهو و كبك و بز كوهى، و حيوان حلال گوشتى كه اهلى بوده و بعداً وحشى شده، مثل گاو و شتر اهلى كه فرار كرده و وحشى شده است، اگر به دستورى كه بعداً بيان مى شود، آنها را شكار كنند، پاك و حلال است؛ ولى حيوان حلال گوشت اهلى، مانند گوسفند و مرغ خانگى و حيوان حلال گوشت وحشى كه به واسطه تربيت كردن اهلى شده است، با شكار كردن، پاك مى شود ولى حلال نمى شود.

(مسئله 2615 ) حيوان حلال گوشت وحشى، در صورتى با شكار كردن حلال مى شود كه بتواند فرار كند يا پرواز نمايد. بنا براين، بچه آهو كه نمى تواند فرار كند و بچه كبك كه نمى تواند پرواز نمايد، با شكار كردن پاك مى شود ولى حلال نمى شود و اگر كسى آهو و بچه اش را كه نمى تواند فرار كند، با يك تير شكار نمايد، آهو حلال و بچه اش حرام است.

(مسئله 2616 ) حيوان حلال گوشتى كه مانند ماهى خون جهنده ندارد، اگر به خودى خود بميرد پاك است، ولى گوشت آن حلال نيست.

(مسئله 2617 ) حيوان حرام گوشتى كه مانند مار خون جهنده ندارد با سربريدن حلال نمى شود، ولى مرده آن پاك است.

(مسئله 2618 ) سگ و خوك با سربريدن و شكار كردن پاك نمى شوند و خوردن گوشت آنها هم حرام است. ولى حيوان حرام گوشتى را كه درنده و گوشتخوار است، مانند گرگ و پلنگ اگر به دستورى كه بيان مى شود سر ببرند يا با تير و مانند آن بكشند يا شكار كنند، پاك است، ولى خوردن گوشت آنها حرام است، و اگر با سگ شكارى آنها را شكار كنند، پاك شدن بدنشان هم اشكال دارد.

(مسئله 2619 ) حيواناتى مانند فيل، خرس، بوزينه، موش و همچنين مار و سوسمار كه در داخل زمين زندگى مى كنند، اگر خون جهنده داشته باشند و به خودى خود بميرند، نجس اند، و همچنين اگر سر آنها را ببرند، پاك نمى شوند؛ مگر راسو و سوسمار كه پاك شدن آن با تذكيه، خالى از وجه نيست.

(مسئله 2620 ) اگر از شكم حيوان زنده بچه مرده اى بيرون آيد يا آن را بيرون آورند، خوردن گوشت آن حرام است.