(مسئله 2395 ) در زناشويى، چه دايم و چه غيردايم، بايد صيغه خوانده شود و تنها راضى بودن زن و مرد، كافى نيست و صيغه عقد را يا خودِ زن و مرد مى خوانند، يا ديگرى را وكيل مى كنند كه از طرف آنان بخواند.

(مسئله 2396 ) وكيل لازم نيست كه مرد باشد و زن هم مى تواند براى خواندن صيغه عقد، از طرف ديگرى وكيل شود.

(مسئله 2397 ) زن و مرد تا يقين نكنند كه وكيل آنها صيغه را خوانده است، نمى توانند به يكديگر نگاه محرمانه نمايند و گمان به اينكه وكيل، صيغه را خوانده است، كفايت نمى كند؛ ولى اگر وكيل بگويد صيغه را خوانده ام، كافى است.

(مسئله 2398 ) اگر زنى كسى را وكيل كند كه، مثلاً ده روزه او را به عقد مردى درآورد و ابتداى ده روز را معيّن نكند، در صورتى كه از گفته زن معلوم شود كه به وكيل اختيار كامل داده، آن وكيل مى تواند هر وقت كه بخواهد او را ده روز به عقد آن مرد درآورد و اگر معلوم باشد كه زن، روز يا ساعت معيّنى را قصد كرده، بايد صيغه را مطابق قصد او بخواند.

(مسئله 2399 ) يك نفر مى تواند براى خواندن صيغه عقد دايم يا غير دايم از طرف دو نفر (مرد و زن ) وكيل شود، همچنين مرد مى تواند از طرف زن وكيل شود و او را براى خود به طور دايم يا غيردايم عقد كند؛ ولى احتياط مستحب آن است كه عقد را دو نفر بخوانند.