(مسئله 2039 ) امر به معروف و نهى از منكر با شرايطى كه ذكر خواهد شد، واجب و ترك آن معصيت است و در مستحبّات و مكروهات، امر و نهى، مستحب است.

(مسئله 2040 ) امر به معروف و نهى از منكر، واجب كفايى است و در صورتى كه بعضى از مكلّفين به آن قيام كنند، از ديگران ساقط است، و اگر اقامه معروف و جلوگيرى از منكر، بر اجتماع جمعى از مكلّفين متوقّف باشد، واجب است كه اجتماع كنند.

(مسئله 2041 ) اگر بعضى افراد امر و نهى كنند و مؤثر واقع نشود و برخى ديگر احتمال بدهند امر و نهى آنها مؤثر است، بر آنان واجب است امر و نهى كنند.

(مسئله 2042 ) در امر به معروف و نهى از منكر، بيان مسائل شرعى كفايت نمى كند، بلكه بايد مكلّف امر و نهى كند؛ مگر آنكه مقصود از امر به معروف و نهى از منكر، از بيان حكم شرعى حاصل شود و يا طرف مقابل از آن امر و نهى را بفهمد.

(مسئله 2043 ) هدف از امر به معروف اقامه واجب و جلوگيرى از حرام است؛ بنا براين، در امر به معروف و نهى از منكر قصد قربت معتبر نيست.