(مسئله 1941 ) انسان بايد زكات را به قصد قربت، يعنى براى انجام فرمان خداوند عالم، بپردازد و در نيّت، معيّن كند كه آنچه را مى پردازد، زكات مال است، يا زكات فطره؛ ولى اگر مثلا زكات گندم و جو بر او واجب باشد، لازم نيست معيّن كند چيزى را كه مى پردازد، زكات گندم است يا زكات جو.

(مسئله 1942 ) كسى كه زكات چند مال بر او واجب شده، اگر مقدارى زكات بدهد و نيّت هيچ كدام از آنها را نكند، چنانچه چيزى را كه داده، همجنس يكى از آنها باشد، زكات همان جنس حساب مى شود؛ و اگر همجنس هيچ كدام از آنها نباشد، به همه آنها قسمت مى شود. پس كسى كه زكات چهل گوسفند و زكات پانزده مثقال طلا بر او واجب است، اگر مثلا يك گوسفند از بابت زكات بدهد و نيّت هيچ كدام از آنها را نكند، زكات گوسفند حساب مى شود؛ ولى اگر مقدارى نقره بابت زكاتى كه براى گوسفند و طلا بدهكار است بدهد، تقسيم مى شود.

(مسئله 1943 ) اگر كسى را وكيل كند كه زكات مال او را بدهد، چنانچه وكيل وقتى كه زكات را به فقير مى دهد، از طرف مالك نيّت زكات كند، كافى است.

(مسئله 1944 ) اگر مالك يا وكيل او بدون قصد قربت زكات را به فقير بدهد و قبل از آنكه مال از بين برود، خود مالك نيّت زكات كند، زكات حساب مى شود.