(مسئله 1575 )اگر روزه دار با گفتن يا با نوشتن يا با اشاره و مانند اينها به خدا و پيامبر(صلى الله عليه وآله)و جانشينان آن حضرت، عمداً نسبت دروغ بدهد، اگرچه فوراً بگويد دروغ گفتم يا توبه كند، روزه او باطل است، و بنا بر احتياط واجب، حضرت زهرا(عليها السلام) و ساير پيامبران و جانشينان آنان هم در اين حكم، فرقى ندارند.

(مسئله 1576 )اگر كسى بخواهد خبرى را كه نمى داند راست است يا دروغ نقل كند، بنا بر احتياط واجب، بايد از كسى كه آن خبر را گفته، يا از كتابى كه آن خبر در آن نوشته شده، نقل نمايد؛ ليكن اگر خودش هم خبر بدهد، روزه اش باطل نمى شود.

(مسئله 1577 )اگر روزه دار چيزى را به اعتقاد اينكه راست است، از قول خدا يا پيامبر(صلى الله عليه وآله) نقل كند و بعد بفهمد كه دروغ بوده، روزه اش باطل نمى شود.

(مسئله 1578 )اگر بداند دروغ بستن به خدا و پيامبر(صلى الله عليه وآله)، روزه را باطل مى كند و چيزى را كه مى داند دروغ است به آنان نسبت دهد و بعداً بفهمد آنچه را كه گفته راست بوده، روزه اش صحيح است.

(مسئله 1579 )اگر روزه دار دروغى را كه ديگرى ساخته عمداً به خدا و پيامبر(صلى الله عليه وآله)و جانشينان ايشان نسبت دهد، روزه اش باطل مى شود، ولى اگر از قول كسى كه آن دروغ را ساخته نقل كند، مبطل روزه نيست.

(مسئله 1580 )اگر از روزه دار بپرسند كه آيا پيامبر(صلى الله عليه وآله) چنين مطلبى فرموده اند و او جايى كه در جواب بايد بگويد نه، عمداً بگويد بلى، يا جايى كه بايد بگويد بلى، عمداً بگويد نه، روزه اش باطل مى شود.

(مسئله 1581 )اگر از قول خدا يا پيامبر(صلى الله عليه وآله) حرف راستى را بگويد بعد بگويد دروغ گفتم، يا در شب دروغى را به آنان نسبت دهد و فرداى آن روز كه روزه است بگويد آنچه ديشب گفتم راست است، روزه اش باطل مى شود.