(مسئله 1340 ) كسى كه نماز واجب خود را در وقت آن نخوانده، بايد قضاى آن را به جا آورد، اگرچه در تمام وقت نماز، خواب مانده يا به واسطه مستى نماز نخوانده باشد؛ ولى نمازهاى يوميه اى را كه زنْ در حال حيض يا نفاس نخوانده، قضا ندارد.

(مسئله 1341 ) اگر كسى بعد از وقت نماز بفهمد نمازى كه خوانده باطل بوده، بايد قضاى آن را بخواند.

(مسئله 1342 ) كسى كه نماز قضا دارد، بايد در خواندن آن كوتاهى نكند، ولى واجب نيست كه فوراً آن را به جا آورد.

(مسئله 1343 ) كسى كه نماز قضا دارد، مى تواند نماز مستحبّى بخواند.

(مسئله 1344 ) اگر انسان احتمال دهد كه نماز قضايى دارد يا نمازهايى را كه خوانده صحيح نبوده، در صورتى كه منجر به وسواس نشود مستحبّ است احتياطاً قضاى آن را به جا آورد.

(مسئله 1345 ) قضاى نمازهاى يوميه كه اداى آنها بايد به ترتيب خوانده شود مثل نماز ظهر و عصر از يك روز يا مغرب و عشا از يك شب بايد قضاى آنها را نيز به ترتيب بخواند مثلا اگر از كسى نماز ظهر و عصر يك روز فوت شود بايد اوّل قضاى ظهر را بخواند و بعد از آن عصر را ، ولى اگر كسى مثلا يك روز نماز عصر و روز بعد نماز ظهر را نخوانده، لازم نيست اول نماز عصر و بعد از آن نماز ظهر را قضا نمايد و ترتيب در بين آنها لازم نيست.

(مسئله 1346 ) اگر بخواهد قضاى چند نماز غير يوميه مانند نماز آيات را بخواند، يا مثلا بخواهد قضاى يك نماز يوميه و چند نماز غير يوميه را بخواند، لازم نيست آنها را به ترتيب به جا آورد.

(مسئله 1347 ) اگر كسى نداند كه نمازهايى كه از او قضا شده كدام يك جلوتر بوده، لازم نيست به طورى بخواند كه ترتيب حاصل شود و هر يك را مى تواند مقدم بدارد.

(مسئله 1348 ) اگر كسى كه نمازهايى از او قضا شده مى داند كدام يك جلوتر قضا شده، احتياط مستحب آن است كه به ترتيب قضا كند؛ و آنچه اول قضا شده اول بخواند و دومى را بعد و همين طور ادامه دهد.

(مسئله 1349 ) اگر بخواهند براى ميّتى نماز قضا بدهند و مى دانند آن ميّت ترتيب قضا شدن را مى دانسته، باز لازم نيست طورى قضا را به جا بياورند كه ترتيب حاصل شود.

(مسئله 1350 ) اگر براى ميّتى كه در مسئله قبل گفته شد بخواهند چند نفر را اجير كنند كه نماز بخوانند، لازم نيست براى آنها وقت و ترتيب معيّن كنند كه در عمل با هم شروع نكنند.

(مسئله 1351 ) كسى كه چند نماز از او قضا شده و شماره آنها را نمى داند ـ مثلا نمى داند چهار تا بوده يا پنج تا ـ چنانچه مقدار كمتر را بخواند كافى است؛ و همچنين اگر شماره آنها را مى دانسته و فراموش كرده، اگر مقدار كمتر را بخواند كفايت مى كند.

(مسئله 1352 ) كسى كه نماز قضا از همين روز يا روزهاى پيش دارد، مى تواند قبل از خواندن نمازى كه قضا شده نماز ادا را بخواند و لازم نيست نماز قضا را جلو بيندازد.

(مسئله 1353 ) كسى كه مى داند يك نماز چهار ركعتى نخوانده و نمى داند نماز ظهر است يا عصر است يا عشا، اگر يك نماز چهار ركعتى بخواند به نيّت قضاى نمازى كه نخوانده، كافى است.

(مسئله 1354 ) اگر از روزهاى گذشته نمازهاى قضا دارد و يك نماز يا بيشتر هم از همان روز از او قضا شده، اگرچه لازم نيست نمازهاى قضا را پيش از نماز ادا بخواند، ولو اينكه وقت داشته باشد و ترتيب بين نمازهاى قضا را هم بداند؛ ولى احتياط استحبابى آن است كه نمازهاى قضا، مخصوصاً نماز قضاى همان روز را پيش از نماز ادا بخواند.

(مسئله 1355 ) تا انسان زنده است، اگرچه از خواندن نماز قضاهاى خود ناتوان باشد، ديگرى نمى تواند نمازهاى او را قضا نمايد.

(مسئله 1356 ) نماز قضا را مى توان با جماعت خواند، چه نماز امام جماعت، ادا باشد يا قضا و لازم نيست هر دو يك نماز را بخوانند، مثلا اگر نماز قضاى صبح را با نماز ظهر يا عصر امام بخواند، اشكال ندارد.

(مسئله 1357 ) مستحبّ است بچه مميّز، يعنى بچه اى كه خوب و بد را مى فهمد، به نماز خواندن و عبادتهاى ديگر عادت دهند، بلكه مستحبّ است او را به قضاى نمازها هم وادار نمايند.