(مسئله 923 ) گفتن «اللّه اكبر» در اول هر نماز، واجب و ركن است و بايد حروف «اللّه» و «اكبر» و دو كلمه «اللّه» و «اكبر» پشت سر هم گفته شوند و نيز بايد اين دو كلمه به عربى صحيح گفته شوند و اگر به عربى غلط گفته شود، يا مثلا كسى ترجمه آن را به فارسى بگويد، صحيح نيست.

(مسئله 924 ) احتياط مستحب آن است كه نمازگزار، تكبيرة الاحرام نماز را به چيزى كه پيش از آن مى خواند، مثلا به اقامه يا به دعايى كه پيش از تكبير مى خواند، نچسباند.

(مسئله 925 ) اگر انسان بخواهد «اللّه اكبر» را به چيزى كه بعد از آن مى خواند، مثلا به «بسم اللّه الرحمن الرحيم» بچسباند، بايد حرف «ر» در كلمه «اكبر» را ضمّه «پيش» بدهد.

(مسئله 926 ) موقع گفتن تكبيرة الاحرام، بايد بدن آرام باشد و اگر كسى عمداً در حالى كه بدنش حركت دارد، تكبيرة الاحرام را بگويد، باطل است؛ و چنانچه سهواً حركت كند باطل نيست ولى بنا بر احتياط مستحب، اول عملى كه نماز را باطل مى كند، انجام دهد و دوباره تكبير بگويد، و احتياط بيشتر آن است كه نماز را تمام كند و دوباره اعاده نمايد.

(مسئله 927 ) نمازگزار، تكبير و حمد و سوره و ذكر و دعا را بايد طورى بخواند كه خودش بشنود، و اگر به واسطه سنگينى گوش يا ناشنوايى يا سر و صداى زياد نمى شنود، بايد طورى بگويد كه اگر مانعى نباشد، بشنود.

(مسئله 928 ) كسى كه لال است يا به واسطه بيمارى اى كه دارد، نمى تواند «اللّه اكبر» را درست بگويد، بايد به هر طورى كه مى تواند بگويد، و اگر هيچ نمى تواند بگويد، بايد در قلب خود بگذراند و براى تكبير، اشاره كند و زبانش را هم اگر مى تواند، حركت دهد.

(مسئله 929 ) مستحبّ است قبل از تكبيرة الاحرام بگويد: «يا مُحْسِنُ قَدْ اَتَاكَ الْمُسىَِ وَ قَدْ اَمَرتَ الْمُحْسِنَ اَنْ يَتَجَاوَزَ عَنِ الْمُسِىَِ اَنْتَ الْمُحْسِنُ وَ اَنَا الْمُسِىَِ بِحَقِّ مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد صلِّ عَلَى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد وَ تَجاوَزْ عَنْ قَبيحِ مَا تَعْلَمُ مِنّى»، يعنى «اى خدايى كه به بندگان احسان مى كنى! بنده گنهكار به درخانه تو آمده و تو امر كرده اى كه نيكوكار از گنهكار بگذرد؛ تو نيكوكارى و من گناهكار، به حقّ محمّد و آل محمّد(صلى الله عليه وآله)، برمحمّد و آل محمّد رحمت فرست و از بديهايى كه مى دانى از من سرزده، درگذر».

(مسئله 930 ) مستحبّ است موقع گفتن تكبير اول نماز و تكبيرهاى بين نماز، دستها را تا مقابل گوشها بالا ببرد.

(مسئله 931 ) اگر شك كند كه تكبيرة الاحرام را گفته يا نه، چنانچه مشغول خواندن چيزى شده، به شكّ خود اعتنا نكند و اگر چيزى نخوانده، بايد تكبير را بگويد.

(مسئله 932 ) اگر بعد از گفتن تكبيرة الاحرام شك كند كه آن را صحيح گفته يا نه، بايد، بنا را بر صحّت بگذارد، و به شك خود اعتنا نكند.