(مسئله 535 ) واجب است ميّت را سه غسل بدهند:

اول، با آبى كه با «سدر» مخلوط باشد؛ دوم، با آبى كه با «كافور» مخلوط باشد؛ سوم، با آب خالص.

(مسئله 536 ) سدر و كافور نبايد به اندازه اى زياد باشد كه آب را مضاف كند؛ و به اندازه اى هم كم نباشد كه نگويند سدر و كافور با آب مخلوط شده است.

(مسئله 537 ) اگر سدر و كافور به اندازه اى كه لازم است پيدا نشود، بنا بر احتياط واجب، بايد مقدارى كه به آن دسترس دارند، در آب بريزند.

(مسئله 538 ) كسى كه براى حجْ احرام بسته است، اگر پيش از تمام كردن سعى بين صفا و مروه، بميرد، نبايد او را با آب كافور غسل دهند و به جاى آن بايد با آب خالص غسلش بدهند، و همچنين است اگر در احرام عمره، پيش از كوتاه كردن مو، بميرد.

(مسئله 539 ) اگر سدر و كافور يا يكى از اينها پيدا نشود يا استعمال آن جايز نباشد، مثل آنكه غصبى باشد، بايد به جاى هر كدام كه ممكن نيست ميّت را با آب خالص غسل بدهند.

(مسئله 540 ) كسى كه ميّت را غسل مى دهد، بايد مسلمان دوازده امامى و عاقل باشد و غسل را صحيحاً انجام دهد، ولو با ياد گرفتن تدريجى و يا با نگاه كردن به شخص ديگرى كه مشغول غسل دادن است.

(مسئله 541 ) كسى كه ميّت را غسل مى دهد، احتياط مستحب آن است كه قصد قربت داشته باشد، يعنى غسل را براى انجام فرمان خداوند عالم به جا آورد.

(مسئله 542 ) غسل بچه مسلمان اگرچه از زنا باشد، واجب است؛ و غسل و كفن و دفن كافر و اولاد او، جايز نيست؛ و كسى كه از بچگى ديوانه بوده و به حال ديوانگى بالغ شده، چنانچه پدر و مادر او يا يكى از آنان مسلمان باشند، بايد او را غسل داد و اگر هيچ كدام آنان مسلمان نباشند، غسل دادن او جايز نيست.

(مسئله 543 ) بچه سقط شده را اگر چهارماه يا بيشتر دارد و يا اينكه قبل از چهار ماهگى خلقتش كامل شده، بايد غسل بدهند، و اگر چهار ماه كمتر دارد و خلقتش كامل نشده، بايد در پارچه اى بپيچند و بدون غسل، دفن كنند.

(مسئله 544 ) اگر مرد، زن را و زن، مرد را غسل بدهد، باطل است؛ ولى زن مى تواند شوهر خود را غسل دهد و شوهر هم مى تواند زن خود را غسل دهد، اگرچه احتياط مستحب آن است كه زن، شوهر خود و شوهر، زن خود را غسل ندهد.

(مسئله 545 ) مرد مى تواند دختر بچه اى را كه سنّ او از سه سال بيشتر نيست، غسل دهد، اما احتياط مستحب آن است كه اگر زن براى غسل دادن دختر بچه وجود دارد مرد او را غسل ندهد؛ ولى زن مى تواند پسر بچه اى را كه سه سال بيشتر ندارد، غسل دهد، ولو اينكه مرد براى غسل دادن او وجود داشته باشد .

(مسئله 546 ) اگر براى غسل دادن ميّتى كه مرد است، مرد پيدا نشود، زنانى كه با او نسبت دارند و محرم اند، مثل مادر، خواهر، عمّه و خاله، يا به واسطه شير خوردن با او محرم شده اند، مى توانند غسلش بدهند؛ همچنين اگر براى غسل دادن ميّت زن، زن ديگرى نباشد، مردهايى كه با او نسبت دارند و محرم اند، يا به واسطه شير خوردن با او محرم شده اند، مى توانند از زير لباس، او را غسل دهند.

(مسئله 547 ) نگاه كردن به عورت ميّت، حرام است و كسى كه او را غسل مى دهد اگر نگاه كند معصيت كرده، ولى غسل باطل نمى شود.

(مسئله 548 ) اگر جايى از بدن ميّت نجس باشد، بايد پيش از آنكه آنجا را غسل بدهند، آب بكشند، و احتياط مستحب آن است كه تمام بدن ميّت، پيش از شروع به غسل، پاك باشد.

(مسئله 549 ) «غسل ميّت» مثل «غسل جنابت» است و احتياط واجب آن است كه تا غسل ترتيبى ممكن است، ميّت را غسل ارتماسى ندهند؛ و احتياط مستحب آن است كه در غسل ترتيبى، هر يك از دو قسمت بدن (سرو گردن و بقيه بدن) را در آب فرو نبرند بلكه آب را روى آن بريزند.

(مسئله 550 ) كسى را كه در حال حيض يا در حال جنابت مرده، لازم نيست غسل حيض يا غسل جنابت بدهند، بلكه همان غسل ميّت براى او كافى است.

(مسئله 551 ) بنا بر احتياط واجب، جايز نيست كه براى غسل دادن ميّت مزد بگيرند، ولى مزد گرفتن براى كارهاى مقدماتى غسل، حرام نيست.

(مسئله 552 ) اگر آب پيدا نشود يا استعمال آن مانعى داشته باشد، بايد عوض هر غسل، ميّت را يك تيمّم بدهند.

(مسئله 553 ) كسى كه ميّت را تيمّم مى دهد، بايد در صورت امكان دست ميّت را به زمين بزند و به صورت و پشت دستهايش بكشد؛ گرچه احتياط استحبابى آن است كه در صورت امكان هم با دست ميت او را تيمم بدهد و هم با دست زنده، و اگر به اين صورت ممكن نباشد بايد به دست زنده او را تيمّم داد.