(مسئله 527 ) غسل و كفن و نماز و دفن مسلمان، بر هر مكلّفى واجب است و اگر بعضى آن را انجام دهند، از ديگران ساقط مى شود و چنانچه هيچ كس انجام ندهد، همه معصيت كرده اند.

(مسئله 528 ) اگر كسى مشغول كارهاى ميّت شود، بر ديگران واجب نيست اقدام نمايند؛ ولى اگر او كار را ناتمام بگذارد، ديگران بايد آن را تمام كنند.

(مسئله 529 ) اگر انسان يقين كند كه ديگرى مشغول كارهاى ميّت شده، واجب نيست به كارهاى ميّت اقدام كند، ولى اگر شك يا گمان دارد، بايد اقدام نمايد.

(مسئله 530 ) اگر كسى بداند غسل يا كفن يا نماز يا دفن ميّت را باطل انجام داده اند، بايد دوباره انجام دهد؛ ولى اگر گمان كند كه باطل بوده يا شك دارد كه درست بوده يا نه، لازم نيست اقدام نمايد.

(مسئله 531 ) براى غسل و كفن و نماز و دفن ميّت، بايد از ولىّ او اجازه بگيرند و اذن فحوا و رضايت او كافى است.

(مسئله 532 ) هر يك از زن و شوهر در غسل و كفن و دفن، ولىّ ديگرى مى باشد و بعد از او كسانى كه از ميت ارث مى برند و هر كدام كه در ارث بردن مقدم هستند، در اين امر نيز مقدم اند.

(مسئله 533 ) اگر كسى بگويد «من وصى يا ولىّ ميّت هستم»، يا «ولىّ ميّت به من اجازه داده كه غسل و كفن و دفن ميّت را انجام دهم» در صورتى كه از گفته او اطمينان حاصل شود با اينكه امور ميت به دست او باشد، چنانچه شخص ديگرى چنين ادعايى را نكند، انجام كارهاى ميّت با اوست.

(مسئله 534 ) اگر ميّت براى غسل و كفن و دفن و نماز خود غير از ولىّ، شخص ديگرى را معيّن كند، اجازه گرفتن از ولىّ بر وصى، لازم نيست، هر چند احتياط مستحب آن است كه ولىّ و آن فرد هر دو اجازه بدهند، و لازم نيست كسى كه ميّت، او را براى انجام اين كارها معيّن كرده اين وصيّت را قبول كند، ولى اگر قبول كرد بايد به آن عمل نمايد.