(مسئله 436 ) چند چيز بر حائض حرام است:

1. عبادتهايى كه مانند نماز بايد با وضو يا غسل يا تيمّم به جا آورده شود؛ ولى به جا آوردن عبادتهايى كه وضو و غسل و تيمّم براى آنها لازم نيست، مانند نماز ميّت، مانعى ندارد؛

2. تمام چيزهايى كه بر جنب حرام است و در احكام جنابت گفته شد؛

3. جماع در فَرْج و دُبُر، كه بر مرد و زن حرام است، گرچه به مقدار ختنه گاه داخل شود و منى هم بيرون نيايد؛ بلكه احتياط واجب آن است كه مقدار كمتر از ختنه گاه را هم داخل نكند.

(مسئله 437 ) جماع در روزهايى هم كه حيض زن قطعى نيست، ولى شرعاً بايد براى خود حيض قرار دهد، حرام است. پس زنى كه بيشتر از ده روز خون مى بيند و بايد به دستورى كه بعداً گفته مى شود، روزهاى عادت خويشان خود را حيض قرار دهد، شوهرش نمى تواند در آن روزها با او نزديكى نمايد.

(مسئله 438 ) اگر شماره روزهاى حيض زن به سه قسمت تقسيم شود و مرد در قسمت اول آن، با زن خود در قُبُل جماع كند، بنا بر احتياط مستحب، هيجده نخود طلا كفّاره به فقير بدهد و اگر در قسمت دوم جماع كند، نُه نخود و اگر در قسمت سوم جماع كند، چهار نخود و نيم بدهد. مثلاً زنى كه شش روز خون حيض مى بيند، اگر شوهرش در شب يا روز اول و دوم با او جماع كند، هيجده نخود طلا بدهد، و در شب يا روز سوم و چهارم، نُه نخود، و در شب يا روز پنجم و ششم، چهار نخود و نيم طلا، كفّاره بدهد.

(مسئله 439 ) وطى در دُبُر زن حائض، بنا بر احتياط مستحب كفّاره دارد.

(مسئله 440 ) لازم نيست طلاى كفّاره را از طلاى سكّه دار بدهد، ولى اگر بخواهد قيمت آن را بدهد، بايد قيمت سكّه دار بدهد.

(مسئله 441 ) اگر قيمت طلا در وقتى كه جماع كرده با وقتى كه مى خواهد به فقير بدهد، تفاوت كرده باشد، بايد قيمت وقتى را كه مى خواهد به فقير بدهد، حساب كند.

(مسئله 442 ) اگر كسى هم در قسمت اول و هم در قسمت دوم و هم در قسمت سوم حيض، با زن خود جماع كند، احتياط مستحب آن است كه هر سه كفّاره را كه روى هم سى و يك نخود و نيم مى شود، بدهد.

(مسئله 443 ) اگر انسان بعد از آنكه در حال حيض جماع كرده و كفّاره آن را داده دوباره جماع كند، احتياط مستحب آن است كه بازهم كفّاره بدهد.

(مسئله 444 ) اگر مرد با زن حائض چند مرتبه جماع كند و در بين آنها كفّاره ندهد، احتياط مستحب آن است كه براى هر جماع، يك كفّاره بدهد.

(مسئله 445 ) اگر مرد در حال جماع بفهمد، زن حائض شده، بايد فوراً از او جدا شود، و اگر جدا نشود، بنا بر احتياط مستحب بايد كفّاره بدهد.

(مسئله 446 ) اگر مرد با زن حائض زنا كند يا با زن حائض نامحرمى به گمان اينكه همسر خود اوست، جماع نمايد، احتياط مستحب آن است كه كفّاره بدهد.

(مسئله 447 ) كسى كه نمى تواند كفّاره بدهد، بهتر آن است كه صدقه اى به فقير بدهد، و اگر نمى تواند، بنا بر احتياط مستحب استغفار كند، و هر وقت توانست، بنا بر احتياط مستحب كفّاره را بدهد.

(مسئله 448 ) طلاق دادن زن در حال حيض ـ به طورى كه در احكام طلاق گفته مى شود ـ باطل است.

(مسئله 449 ) اگر زن بگويد حائضم يا از حيض پاك شده ام، بايد حرف او را قبول كرد.

(مسئله 450 ) اگر زن در بين نماز حائض شود، نماز او باطل است.

(مسئله 451 ) اگر زن در بين نماز شك كند كه حائض شده يا نه، نماز او صحيح است؛ ولى اگر بعد از نماز بفهمد كه در بين نماز حائض شده، نمازى كه خوانده، باطل است.

(مسئله 452 ) بعد از آنكه زن از خون حيض پاك شد، واجب است براى نماز و عبادتهاى ديگرى كه بايد با وضو يا غسل يا تيمّم به جا آورده شود، غسل كند و دستورآن مثل غسل جنابت است و از وضو كفايت مى كند.

(مسئله 453 ) بعد از آنكه زن از خون حيض پاك شد، اگرچه غسل نكرده باشد، طلاق او صحيح است و شوهرش هم مى تواند با او جماع كند؛ ولى احتياط مستحب آن است كه پيش از غسل، از جماع با او خوددارى نمايد. امّا كارهاى ديگرى كه در وقت حيض بر او حرام بوده، مانند توقّف در مسجد و مسّ خطّ قرآن، تا غسل نكند بر او حلال نمى شود.

(مسئله 454 ) نمازهاى يوميه اى كه زن در حال حيض نخوانده، قضا ندارد؛ ولى روزه هاى واجب را بايد قضا نمايد.

(مسئله 455 ) هرگاه وقت نماز داخل شود و بداند كه اگر نماز را تأخير بيندازد، حائض مى شود، بايد فوراً نماز بخواند.

(مسئله 456 ) اگر زن نماز را تأخير بيندازد و از اول وقت به اندازه انجام واجبات يك نماز و مستحبّات (به مقدار متعارف) بگذرد و حائض شود، قضاى آن نماز بر او واجب است ولى در تند خواندن و كند خواندن و چيزهاى ديگر، بايد ملاحظه حال خود را بكند. مثلاً زنى كه مسافر نيست، اگر در اول ظهر نماز نخواند، قضاى آن در صورتى واجب مى شود كه به مقدار خواندن چهار ركعت نماز، به دستورى كه گفته شد، از اول ظهر بگذرد و حائض شود، و براى كسى كه مسافر است، گذشتن وقت به مقدار خواندن دو ركعت، كافى است و نيز بايد ملاحظه تهيّه شرايطى را كه دارا نيست، بنمايد. پس اگر به مقدار فراهم آوردن آن مقدمات و خواندن يك نماز بگذرد و حائض شود، قضا واجب است، وگرنه واجب نيست.

(مسئله 457 ) اگر زن در آخر وقت نماز از خون پاك شود و به اندازه غسل و مقدمات ديگر نماز، مانند تهيّه كردن لباس يا آب كشيدن آن و خواندن يك ركعت نماز يا بيشتر از يك ركعت، وقت داشته باشد، بايد نماز را بخواند و اگر نخواند، بايد قضاى آن را به جا آورد.

(مسئله 458 ) اگر حائض به اندازه غسل وقت ندارد، ولى مى تواند با تيمّم، نماز را در وقت بخواند، آن نماز بر او واجب نيست؛ امّا اگر گذشته از تنگى وقت، تكليفش تيمّم است، مثل آنكه آب برايش ضرر دارد، بايد تيمّم كند و آن نماز را بخواند.

(مسئله 459 ) اگر حائض بعد از پاك شدن شك كند كه براى نماز وقت دارد يا نه، بايد نمازش را بخواند.

(مسئله 460 ) اگر به خيال اينكه به اندازه تهيّه مقدمات نماز و خواندن يك ركعت وقت ندارد، نماز نخواند و بعد بفهمد كه وقت داشته، بايد قضاى آن نماز را به جا آورد.

(مسئله 461 ) مستحبّ است حائض، در وقت نماز، خود را از خون پاك نمايد و پنبه و دستمال را عوض كند و وضو بگيرد، و اگر نمى تواند وضو بگيرد، تيمّم نمايد و رو به قبله بنشيند و مشغول ذكر و دعا و صلوات شود.

(مسئله 462 ) خواندن و همراه داشتن قرآن و رساندن جايى از بدن به حاشيه و بين خطهاى قرآن و نيز خضاب كردن به حنا و مانند آن، براى حائض مكروه است.