(مسئله 307 ) براى شش چيز وضو گرفتن لازم است:

1. براى همه نمازها غير از نماز ميّت؛

2. براى سجده و تشهّد فراموش شده، اگر بين آنها و نماز، حَدَثى از او سرزده باشد، مثلاً بول كرده باشد؛

3. براى طواف واجب خانه كعبه؛

4. اگر نذر يا عهد كرده يا قسم خورده باشد كه وضو بگيرد؛

5. اگر نذر كرده باشد كه جايى از بدن خود را به خطّ قرآن برساند؛

6. براى كسى كه لازم است و يا مجبور باشد كه دست يا جاى ديگر بدن خود را به خطّ قرآن برساند.

(مسئله 308 ) مس نمودن خطّ قرآن، يعنى رساندن جايى از بدن به خطّ قرآن، براى كسى كه وضو ندارد، حرام است؛ ولى اگر قرآن را به زبان فارسى يا به زبان ديگرى ترجمه كنند، براى مسّ آن وضو لازم نيست.

(مسئله 309 ) جلوگيرى بچه غير مميّز و ديوانه از مسّ خطّ قرآن واجب نيست؛ ولى اگر مس نمودن آن بى احترامى به قرآن باشد، بايد از آنان جلوگيرى كنند.

(مسئله 310 ) كسى كه وضو ندارد، حرام است اسم خداوند متعال را به هر زبانى نوشته شده باشد، مس نمايد؛ مگر آنكه نقشش بر روى پول رايج باشد، كه مس آن بدون وضو مانعى ندارد، گرچه احتياط مستحب آن است كه بدون وضو مس نكند؛ همچنين است بنا بر احتياط مستحب، مسّ اسم مبارك پيامبر اكرم و امامان و حضرت زهرا(عليهم السلام).

(مسئله 311)اگر پيش از وقت نماز به قصد اينكه با طهارت باشد يا براى نماز وضو بگيرد يا غسل كند، صحيح است و پس از داخل شدن وقت، مى تواند با همان وضو نماز بخواند.

(مسئله 312 ) كسى كه يقين دارد وقت داخل شده اگر نيّت وضوى واجب كند و بعد از وضو بفهمد وقت داخل نشده، وضويش صحيح است.

(مسئله 313 ) مستحب است انسان براى نماز ميّت و زيارت اهل قبور و رفتن به مسجد و حرم امامان(عليهم السلام) وضو بگيرد؛ و همچنين براى همراه داشتن قرآن و خواندن و نوشتن آن و نيز براى مسّ حاشيه قرآن و براى خوابيدن، وضو گرفتن مستحب است؛ و نيز كسى كه وضو دارد مستحب است دوباره وضو بگيرد؛ و اگر براى يكى از اين كارها وضو بگيرد هر كارى را كه بايد با وضو انجام داد، مى تواند به جا آورد، مثلاً مى تواند با آن وضو نماز بخواند.