پس از رحلت حضرت آيت الله بروجردي، روزي در خدمت حضرت امام به تهران مي رفتم كه ايشان فرمودند:

در سفري كه به نجف اشرف مشرف شدم، در جلسه اي كه حضرات آقايان علما شركت داشتند، پيشنهاد دادم كه براي زعامت حوزه هاي علميه و مرجعيت شيعه، پس از مرحوم آيت الله سيد ابوالحسن اصفهاني، آيت الله بروجردي را به نجف دعوت كنيد تا درس و بحث را شروع كنند. در آن جلسه گفتم اين پيشنهاد را به دو جهت ارائه مي كنم:

1 - اينكه حضرت ايشان اثباتاً اعلم هستند.

2 - مردي است اجتماعي و براي مرجعيّت و حفظ كيان حوزه هاي علميه، شايسته ترين فردي است كه مي توان روي او حساب كرد.

مدتي كه از اين جلسه گذشت، يكي از آقايان به من گفت آقايان حاضر در جلسه گفتند: “حاج آقا روح الله، حوزه نجف را نمي شناسند. در اين حوزه، عالمان برگزيده اي هستند”.

گفتم از قول من به آقايان بگوييد كه شما متوجه حرف من نشده ايد. من گفتم كه آيت اللّه بروجردي فردي است اجتماعي. اجتماعي بودن غير از اعلميت است و اين مطلب، جاي انكار نيست.

همچنين گفتم حضرت آقاي بروجردي در مقام اثبات، اعلم است. البته منافاتي ندارد كه ديگر آقايان ثبوتاً اعلم باشند، گرچه ايشان ثبوتاً هم اعلم هستند.