زيارت امام حسن مجتبى(عليه السلام)[1]

«الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَاابْنَ رَسوُلِ رَبِّ العالَمِينَ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ ***«سلام بر تو اى پسر رسول خدا، سلام بر تو اى فرستاده پروردگار عالميان سلام بر تو

يَابْنَ أَمِيرِالْمُؤمِنِينَ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَاابْنَ فاطِمَةَ الزَّهراءِ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ***اى پسر اميرمؤمنان، سلام بر تو اى پسر فاطمه زهرا، سلام بر تو

يَا حَبِيبَ اللّهِ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا صَفْوَةَ اللّهِ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا أَمِينَ اللّهِ،***اى حبيب خدا، سلام بر تو اى برگزيده خدا، سلام بر تو اى امين خدا،

الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللّهِ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا نُورَ اللّه، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ ***سلام بر تو اى حجت خدا، سلام بر تو اى نور خدا، سلام بر تو

يَا صِراطَ اللّهِ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا لِسانَ حِكْمَةِ اللّهِ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا ناصِرَ***اى صراط الهى، سلام بر تو اى زبان حكم الهى، سلام بر تو اى ياور

دِينِ اللّهِ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا السَّيِّدُ الزَّكِيُّ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ أيُّهَا ***خدا، سلام بر تو اى سرور پاكيزه، سلام بر تو اى

الْبَرُّ التَّقِيُّ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْقائِمُ الأَمِينُ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا العالِمُ***نيكوكار متّقى، سلام بر تو اى قائم امين، سلام بر تو داناى

بِالتَّنْزِيلِ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْهادِي الْمَهْدِيُّ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الطّاهِرُ***بر تنزيل (قرآن)، سلام بر تو اى هادى و مهدى، سلام بر تو اى پرهيزكارِ

الزَّكِيُّ، الَسَّـلامُ أَيُهَا التِّقِيُّ النَّقِيُّ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الحَقُّ الحَقيِقُ،***پاكيزه، سلام بر تو اى پاك و پاكيزه، سلام بر تو اى حقيقت اصيل،

الَسَّـلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الشَّهِيدُ الصِّدِّيقُ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا أَبا مُحَمَّد ***سلام بر تو اى شهيد صدّيق، سلام بر تو اى ابا محمد

الحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَكاتُهُ». ***حسن بن على و رحمت و بركات خداوند بر تو باد.»

--------------------------------------------------------------------------------

[1]. مختصرى از زندگانى امام حسن مجـتبى(عليه السلام)

ريحانه پيامبر(صلى الله عليه وآله) حسن بن على(عليهما السلام) در پانزدهم رمضان سال سوم هجرت به دنيا آمد وى و برادرش امام حسين(عليه السلام) مورد علاقه شديد رسول خدا(صلى الله عليه وآله)بودند و به عنوان فرزند آن حضرت شناخته مى شدند. امام مجتبى(عليه السلام) بعد از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) در كنار پدرش امير مؤمنان(عليه السلام) در جنگهاى جمل، صفين و نهروان شركت كرد، پس از شهادت على(عليه السلام)با نصب پدرش، مردم عراق با او بعيت كردند، اما به دلايل متعددى وى را همچون پدرش در جنگ با معاويه تنها گذاشتند، او نيز به اجبار حكومت را رها كرد و عازم مدينه شد. اين رخداد در سال 41 هجرى اتفاق افتاد، پس از آن امام مجتبى(عليه السلام) به مدت ده سال در مدينه با شيعيان خود در ارتباط بود. امام حسن(عليه السلام)اسوه كامل براى اخلاق اسلامى بود و بارها اموال خويش را نصف كرد و نيمى از آن را در راه خدا بخشيد، عاقبت به توطئه معاويه و به دست همسر بىوفايش جَعده دختر اشعث بن قيس، مسموم شد و به شهادت رسيد، مردم مدينه در سوگ آن امام به ماتم نشستند. امام حسن(عليه السلام)علاقه مند بود تا در كنار جدّش رسول خدا(صلى الله عليه وآله)به خاك سپرده شود، اما مروانيان با همكارى شخصى كه ادعاى مالكيت زمينى را داشت كه رسول خدا(صلى الله عليه وآله) در آنجا مدفون شده بود، مانع از اين كار شدند. امام حسين(عليه السلام) به خاطر توصيه برادر به عدم ايجاد درگيرى، برادرش را در بقيع به خاك سپرد.