دو ركعت نماز نزديك ستون ابولبابه كه معروف به «ستون توبه»[1] است بخوان، و بعد از آن اين دعا را مى خوانى:

«بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ، اَللّهُمَّ لاتُهِنِّي بِالْفَقْرِ، وَلا تُذِلَّنِي بِالدَّيْنِ، ***«به نام خداوند رحمان و رحيم، خداوندا! مرا با تهى دستى خوار مساز و با قرض ذليلم مگردان،

وَلا تَرُدَّنِي إلَى الْهَلَكَةِ، وَاعْصِمْنِي كَيْ اَعَتَصِمَ، وَاَصْلِحْنِي كَيْ أَنْصَلِحَ،***و به هلاكتم مينداز، و مرا از گناه بازدار تا آلوده نگردم، و توفيق اصلاحم بخش تا صالح گردم

وَاهْدِنِي كَيْ أَهْتَدِيَ، اَللّهُمَّ أَعِنِّي عَلَى اجْتِهادِ نَفْسِي، وَلا تُعَذِّبْنِي ***وهدايتم كن تادر راه هدايت گام نهم،خداوندا! مرابر جهاد با نفس يارى ده، و به كيفر بد گمانى

بِسُوءِ ظَنِّي، وَلا تُهْلِكْنِي وَأَنتَ رَجائِي، وَأَنْتَ أَهْلٌ أَنْ تَغْفِرَ لِي وَقَدْ أَخْطَأتُ،***دچارم مكن، و مرا هلاك نكن كه تو مايه اميدم مى باشى، من خطا كارم و تو شايسته مغفرتى، من معترف

وَأْنْتَ أَهْلٌ أَنْ تَعْفُوَ عَنِّي وَقَدْ أَقْرَرْتُ، وَأَنْتَ أَهْلٌ أَنْ تُقِيلَ وَقَدْ عَثِرتُ، ***به گناهم و تو شايسته بخشايندگى مى باشى، تو شايسته گذشتى و من اهل لغزش و گناهم من تبه كارم

وَأَنتَْ أَهْلٌ أنْ تُحْسِنَ وَقَدْ أَسَأْتُ، وَأَنْتَ أَهْلُ التَّقْوى وَأَهْلُ المَغْفِرَةِ،***و تو شايسته نكو كارى، و تو باپرهيزگاران و آمرزش خواهانى پس مرا به آنچه دوست دارى

فَوَفِّقْنِيَ لِما تُحِبُّ وَتَرْضى، وَيَسِّرْ لِيَ اليَسِيَر، وَجَنِّبْنِي كُلَّ عَمِيرِ، ***موفق بدار، و مرا به امور سهل و آسان رهنمون و از دشوارى ها دورم دار،

اَللّهُمَّ أَغْنِنِي بِالْحَلالِ عَنِ الْحَرامِ، وَبالطَّاعاتِ عَنِ الْمَعاصِي، وَبِالغِنى عَنِ***خداوندا! مرا با روزى حلال از كسب حرام و با اطاعت از معصيت و با دارايى از

الْفَقْرِ، وَبِالجَنَّةِ عَنِ النّار، وَبِالأَبَرارِ عَنِ الفُجّارِ، يا مَنْ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيءٌ،***فقر و با بهشت از دوزخ و با مصاحبت نيكان از بدان بى نيازم كن، اى آنكه بى همتا

وَهُوَ السَّمِيعُ الْبِصِيرُ، وأَنْتَ عَلى كُلِّ شَيء قَدِيرٌ». ***و شنوا و بينايى و بر انجام هر چيز توانايى.»

پس حاجات خود را طلب كن، كه به خواست خدا مُستجاب مى شود.

--------------------------------------------------------------------------------

[1]. استوانه توبه:

ستون توبه يادآور خاطره اى است در باره يكى از اصحاب رسول خدا(صلى الله عليه وآله) به نام «ابولبابه». زمانى كه در سال پنجم هجرت، احزاب مشرك به مدينه يورش آوردند و در شمال مدينه مواجه با خندق شدند به فكر اتحاد با يهوديان بنى قريظه افتادند كه در قسمت جنوبى مدينه ساكن بودند و مى توانستند با گشودن دروازه هايشان احزاب را به مدينه راه دهند. يهوديان بنى قريظه با رسول خدا(صلى الله عليه وآله) پيمان داشتند و به رغم اين پيمان با مشركان همراهى كردند. پس از خاتمه حمله احزاب، رسول خدا(صلى الله عليه وآله) به سراغ بنى قريظه رفت و آنان را در حصار گرفت.

ابولبابه از طرف رسول خدا(صلى الله عليه وآله) نزد بنى قريظه رفت تا با آنان سخن بگويد. وى از روى بى توجهى با اشاره به آنان گفت: چون نقض عهد كرده اند مرگ در انتظار آنهاست. اين سخن مى توانست بنى قريظه را به دفاعى سخت در برابر مسلمانان وادار كند. ابولبابه كه خود متوجه خطاى خويش شده بود از قلعه بنى قريظه خارج شده و مستقيم به سوى مسجد رفت و خود را به يكى از ستونها بست و شروع به گريه و زارى كرد و نماز خواند، خداوند ضمن آياتى، توبه او را پذيرفت و از مسلمانان خواست تا خيانت نكنند. اين ستون به خاطر همين نقل، به نام «ستون توبه» معروف است.