(مسئله 442 ) اگر كسى براى عمره محرم شود، ولى دشمن يا كسى ديگر از قبيل عمّال دولت يا غير آنها او را از رفتن به مكّه منع كنند، و راه ديگرى جز آن راه نباشد، يا اگر باشد مخارج آن را نداشته باشد، مى تواند در همان محلّى كه منع شده يك شتر يا يك گاو يا يك گوسفند قربانى كند، و در اين صورت همه محرّمات احرام حتى زن بر او حلال مى شود.

(مسئله 443 ) اگر كسى به احرام عمره وارد مكّه معظّمه شد و پس از ورود، او را به ناحق بازداشت كردند يا از به جا آوردن اعمال عمره منع كردند، در اين صورت به وظيفه مصدود عمل كند، يعنى همان جا قربانى كند، بلكه بعيد نيست كه اگر از طواف يا سعى نيز او را منع كنند، همين حكم را داشته باشد.

(مسئله 444 ) اگر بعد از احرام، از كسى براى رفتن به مكّه يا براى به جا آوردن اعمال، پولى مطالبه كنند، پس اگر داشته باشد بايد بدهد، مگر آنكه بر او حَرَجى باشد، و اگر نداشته باشد يا حَرَجى بر او باشد، ظاهراً حكم مصدود را دارد.

(مسئله 445 ) اگر پس از وقوف در مشعر به طور كلى از رفتن به منى و مكه منع شد و اطمينان دارد كه منع ادامه دارد، پس اگر مى تواند براى اعمال منى و مكه نايب بگيرد و اگر نمى تواند نايب بگيرد، با عمل به وظيفه مصدود از احرام خارج شود.

(مسئله 446 ) كسى كه از آمدن به مكّه بعد از اعمال منى منع شود يا از اِتمام اعمال يا از به جا آوردن اعمالى كه با ترك آنها ـ حتّى به غير عمد ـ حجّ او باطل مى شود، مصدود شود و به دستورى كه گفته شد از احرام خارج شود، اگر حج بر او از قبل مستقرّ بوده يا آنكه در سال ديگر مستطيع مى شود، و حجّ واجب را به جا نياورده، بايد بعد از رفع منع، دوباره به حج برود و اعمالى كه به جا آورده، كافى از حَجّة الاسلام نيست.