1. غسل در منزل يا نزديك مسجدالحرام يا هر جاى ديگر مكّه.

2. خواندن ادعيه اى كه براى غسل احرام عمره تمتّع ذكر شد.

3. شخص در مسجدالحرام مُحرم شود و بهتر آن است كه در حجر اسماعيل(عليه السلام) يا مقام ابراهيم(عليه السلام) محرم گردد، همان طور كه در مسائل قبل ذكر شد.

4. نيّت احرام را بر زبان آورد.

5. تكرار تلبيه در مسير راه، و چون فرد بر اَبطَح مشرِف شود، لبّيك را به آواز بلند بگويد.

6. چون متوجه منى شود، بگويد:

«اَللَّهُمَّ إيّاكَ أرْجُو وَ إيّاكَ أدْعُو فَبَلِّغْنِى أَمَلِي وَ أصْلِحْ لِي عَمَلِي».

و با تن و دلى آرام و با تسبيح و ذكر حق تعالى به سوى آن برود.

7. و وقتى به منى رسيد، بگويد:

«اَلْحَمْدُ للهِ الَّذِي أقْدَمَنِيها صالِحاً فِي عافِيَة وَ بَلَّغَنِي هذَا الْمَكانِ».

پس بگويد:

«اَللَّهُمَّ و هذِهِ مِنى وَ هِيَ مِمّا مَنَنْتَ بِهِ على اوليائك مِنَ الْمَناسِكِ فَاَسْأَلُكَ اَن تُصِلّى على مُحَمّد وَ آلِ محمَد و أنْ تَمُنَّ عَلَيَّ فيها بما مَنَنْتَ عَلى اوليائك و اَهْلِ طاعَتِكَ، فَاِنَّما أنَا عَبْدُكَ وَ فِي قَبْضَتِكَ».[1]

8. مستحبّ است شخص شب عرفه را در منى باشد و به اطاعت الهى مشغول باشد، و بهتر آن است كه عبادات و خصوصاً نمازها را در مسجد خِيْف به جا آورد، و چون نماز صبح را خواند تا طلوع آفتاب تعقيب بگويد، پس به عرفات روانه شود، و اگر بخواهد بعد از طلوع صبح روانه شود، مانعى ندارد؛ ولى سنّت آن است كه تا آفتاب طلوع نكرده از وادى مُحَسّر رد نشود، و روانه شدن پيش از صبح، مكروه است.[2]

9. هنگام خروج از منى به طرف عرفات بگويد:

«اَللّهُمَّ إلَيْكَ صَمَدْتُ وَ إيّاكَ اعْتَمَدْتُ وَ وَجْهَكَ أرَدْتُ فأسْأَلُكَ أنْ تُبارِكَ لِي فِي رِحْلَتِي وَ أنْ تَقْضِيَ لِي حاجَتِي وَ أن تَجْعَلَنِي اليَوْمَ مِمَّنْ تُباهِي بِهِ مَنْ هُوَ أفْضَلُ مِنِّي».[3]

10. تكرار تلبيه تا زوال شمس از روز عرفه.

11. در صورت امكان بهتر آن است كه خيمه خود را در «وادى نَمِرَه» كه نزديك عرفات است بزند، ولى در آنجا وقوف نكند.

--------------------------------------------------------------------------------

[1]. من لايحضره الفقيه، 2/321. و در كتاب شريف كافى چنين آمده است: «اللهّم هذه منى و هى ممّا مننت بها علينا من المناسك فاسألك اَن تمنّ علينا بما مننت به على انبيائك، فانّما اَنا عبدك و فى قبضتك». (الكافى 4:461،ح1)

[2]. وسائل الشيعة، 11/212، أبواب اقسام الحج، باب 2؛ ج13/522، باب3 و 4.

[3]. الكافي، 4/ 461.