در مورد حفظ و نگهدارى كتب ضلال، نظرات مختلفى مطرح گرديده است. برخى از فقها صريحاً حفظ كتب ضلال را حرام ندانسته و تنها ترتّب فساد بر آن را موجب عدم جواز حفظ و نگهدارى مى دانند:

«وقد تحصل من ذلك ان حفظ كتب الضلال لايحرم إلاّ من حيث ترتب مفسدة الضلالة قطعاً أو احتمالاً قريباً».[1]

و برخى ديگر مانند محقق كركى فوايد مترتب بر حفظ كتب را بسيار دانسته است:

«والحق ان فوائد كثيره».[2]

با اين همه مى توان گفت كه غالب كسانى كه حرمت كتب ضالّه را پذيرفته اند در حرمت حفظ و نگهدارى آن شكى به دل راه نداده اند.

مرحوم عـلاّمه در «منتهى المطلب» ادعاى نفى خلاف در حرمت حفظ و نگهدارى كتب ضالّه نموده است:

«ويحرم حفظ كتب الضلال ونسخها لغير النقض او الحجّة عليهم بلا خلاف».[3]

كه بعدها اين نفى خلاف، كم كم به ادعاى اجماع تبديل شده است. صاحب «رياض» در اين خصوص مى گويد:

«وعليه الاجماع عن ظاهر المنتهى».[4]

--------------------------------------------------------------------------------

[1]. مكاسب، ص30.

[2]. جامع المقاصد، ج4، ص26.

[3]. منتهى المطلب، ج2، ص1013.

[4]. رياض المسائل، ج1، ص503.