قرآن با فطرت انسانها هماهنگ‌ است و فطرت اسلام و انسانها نيز مخالف ظلم و تضييع حقوق انسانهاست. فطرت اسلام، فطرت منطق و گفتن و شنيدن ‌است. تمام سوره‌هاي قرآن به استثناي سوره برائت فرياد مي‌زنند كه قوانين قرآن، قوانين مهر و محبت و سهولت ‌است. «وَمَا ارسَلنَاكَ اِلاَّ رَحمَة‌ً لِلعَالَمِينَ»،‌[1] «يُرِيدُ اللهُ بِكُمُ اليُسرَ وَلاَ يُرِيدُ بِكُمُ العُسرَ».[2]

اهانت به انسان نيز در فرهنگ قرآن و فرهنگ ائمه (عليهم السلام) هيچ جايگاهي ندارد. قرآن با صراحت مي‌گويد «وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسنا»[3] در سخن گفتن با مردم بايد رعايت حسن و نيكي بشود و در كتابهاي فقهي ما هم آمده ‌است كه اهانت به افراد گرچه مسلمان نباشند، تعزير و مجازات دارد چه رسد به اين كه توهين به اديان و مذاهب الهي باشد.

--------------------------------------------------------------------------------

[1] ـ سورة انبياء, آية 107.

[2] ـ سورة بقره, آية 185.

[3] ـ سورة بقره, آية 83.