(س 302) آيا پدر مى تواند نسبت به فرزند صغيرش در خصوص جراحات و صدمات (اعمّ از عمدى و غير عمدى) كه از سوى غير به وى وارد مى آيد، هم از ديه بگذرد و هم از قصاص صرف نظر نمايد، چون در باب قصاصْ فتوا و قانون بر اين است كه ولىّ صغير حق ندارد قاتل را مجاناً عفو نمايد، آيا اين موضوع در مورد جراحات و صدمات موجب قصاص و ديه نيز مصداق دارد يا خير؟

ج ـ آرى، چون ملاك عدم جواز عفو مجّانى در قصاص نفس، نبود مصلحت است و براى عفو از قصاص نفسْ خصوصيتى نيست و بناءً على هذا، اگر مصلحت صغير در عفو مجّانى ثابت شود و آن مصلحت از مصلحت گرفتن ديه براى صغير زيادتر باشد، ولىّ مى تواند عفو نمايد. 1/7/78

(س 303) در مورد صغار و مجانين كه مورد ضرب و جَرَح يا توهين قرار گرفته باشند، بفرماييد:

1. آيا اولياى دم آنان با رعايت غبطه مولى عليه، حقّ گذشت دارند يا خير؟

2. ملاك در رعايت غبطه مولى عليه چيست؟ آيا صرف عدم الضرّر كافى است، يا بايد نفع صغير لحاظ گردد؟

ج ـ 1 و 2 ـ به حكم عموم ولايت با رعايت غبطه خود مولى عليه ( نه ولىّ ) حقّ گذشت دارند و معيار هم همان مصلحت آنهاست نه عدم الضّرر، يعنى بايد مصلحت در عفو زيادتر از گرفتن ديه باشد. 17/11/81