(س 748) 1. آيا مى توان وصيّت كرد كه پس از فوت، عضوى از او را خارج ساخته و به ديگرى پيوند زنند؟ (توضيح اينكه اكنون هزاران نفر نابينا در ايران وجود دارد كه با پيوند قرنيّه از چشم ميّت، بيناخواهند شد و ممكن است در آينده نيز اعضاى ديگرى مورد استفاده قرار گيرد).

2. در صورت جايز بودن مسئله فوق، آيا وجهى به عنوان ديه يا عنوان ديگر بايد پرداخت گردد؟

3. با فرض عدم وصيّت ميّت به اهداى اعضا، آيا اولياى ميّت مى توانند اجازه بدهند؟

4. اگر فردى وصيت كند كه پس از فوت، عضوى از اعضايش را به ديگرى پيوند زنند، آيا اولياى ميّت مى توانند به وصيّت عمل ننمايند؟

5. اگر فردى به اين نحو وصيّت نمود و پزشك به وصيّت عمل نموده، آيا اولياى ميّت مى توانند عليه پزشك شكايت نمايند؟

ج 1 ـ نمى توان گفت حرام است، بلكه چون برّ و احسان است مطلوب مى باشد.

ج 2 ـ تابع وصيّت است، يعنى اگر وصيت به مجّانى نموده، مجّانى بايد باشد و اگر با پول، نمى توان مجّانى داد؛ چون خلاف وصيّت است.

ج 3 ـ ظاهراً به عنوان برّ و احسان به ميّت به خاطر ثواب بردن مى تواند چنين اجازه اى را بدهند؛ ليكن به شرط آنكه بى احترامى به ميّت مسلمان نباشد.

ج 4 ـ نمى توانند، چون چنين سلطه اى نسبت به ميّت ندارند.

ج 5 ـ احتياط در گرفتن اجازه از اولياى ميّت است و چون جرم بودن به نظر اين جانب غير معلوم است، شكايت قابل سماع نيست. 16/8/78

(س 749) اگر كسى وصيّت نمايد كه بعد از مرگ، چشم يا ريه يا قلب يا ساير اعضاى بدن او را خارج سازند و به افراد نيازمند پيوند بزنند، آيا چنين وصيّتى درست و نافذ است؟

ج ـ آرى، مى تواند وصيّت كند، چون وصيّت به امرى است كه جايز است؛ ليكن احتياطاً ورثه هم اجازه دهند. 1/9/75