اين جلسه در روز پنجشنبه مورخه 5/3/1390 با قرائت زيارت پرفيض عاشورا و ذکر توسل آغاز گرديد در ادامه حجةالاسلام والمسلمين جلال عليزاده به ايراد سخنرانی پرداخت که چکيده آن به شرح ذيل می باشد:

بسم الله الرحمن الرحيم
ضَرَبَ اللهُ مَثَلاً رَجُلاً فِيهِ شُرَكَاءُ مَتَشَاكِسُونَ وَرَجُلاً سَلَماً لِرَجُل هَلْ يَسْتَوِيَانِ مَثَلاً الْحَمْدُ للهِِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لاَ يَعْلَمُونَ«29»
آنچيزی که خداوند از انسان می خواهد و کمال انسان در آن است متوجه شدن انسان به سوی خالقش يعنی خداوند تبارک و تعالی می باشد .ارسال رسل و انزال کتب هم در راستای همين هدف است که دلهای ما از تشتت و تفرقه به در آيدو متوجه خدای سبحان شود .

با دقت در دستورالعمل های علمای اخلاق در مي يابيم که اولين قدم انسان در راه کمال، نفیِ خواطر است يعنی اين بزرگواران اولين دستوری که به انسان سالک الی الله می دهند اين است که موانع ياد خدا را از روح ودلش بردارد .

متوجه شدن دل انسان به خدای تبارک و تعالی انشاء الله هدف همه ماست و آرزوی همه آرزومندان است، با دقت در آيات قرآن به اين مهم پی می بريم مثل آيه استرجاع (إِنَّا للهِِ وإِنّا إِلَيهِ رَاجِعُونَ)
آيه ای را که در ابتدای عرايض قرائت شد يکی از مثلهائی است که خداوند بيان فرموده است که انسان اهميت توجه به خالقش را درک کند. با توجه به آيات قبل از اين آيه، که خداوند وعده عذاب دنيا و عذاب دردناک تر آخرت را به تکذيب کنندگان پيامبران الهی داده است که علت اصلی آن هم روی گرداندن از ياد خداست و اين عبارة الاخری آيه(وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكاً وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى)است. در اين قرآن که هيچ انحرافی و کجی در آن وجود ندارد مثلهايي برای مردم زده است که مردم متوجه شوند و تقوا پيشه کنند. بعد در اين آيه خداوند ماهيت شرک و ماهيت توحيد را با مثالی زيبا بيان فرموده است، ميفرمايد(خداوند «برای مشرک و موحد »مثلی زده يعنی مردی را که چند مولای ناسازگار( دارای سوء خلق، بخل و تندخوئی) دارد و باهم مخاصمه می کنند و مردی که دل در گرو يک نفر دارد و تنها فرمان بردار يک نفر است آيا اين دو در مثل مساوی هستند). متشاکس که درآيه ذکر شده به معنای بخيل ، تند خو،بد اخلاق و در بعضی کتب لغت به معنای بد بو و متعفن هم معنی شده است .

در اين آيه خداوند ماهيت شرک را بدبو و متعفن معرفی کرده و ماهيت توحيد را سلامتی و سعادت می داند.اگر انسان رنگ خدايي به خودش و اعمالش بگيرد ماندگار است ولی اگر رنگ غير خدايي گرفت محو و نابود می شود. خداوند در سوره يوسف هم به اين مطلب به نحو ديگری اشاره می کند (ءَأَرْبَابٌ مُّتَفَرِّقُونَ خَيْرٌ أَمِ اللهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ) يکی از بزرگان می گفت سبب اينکه خداوند در اين آيه صفت قهار را برای خودش بيان می کند شايد علتش اين باشد که وقتی شخص خدايان متعددی غير از خداي تبارک و تعالی را برای خود اختيار کرد خداوند با صفت قهرش با او برخورد می کند تا او را متوجه خدای سبحان کند.

امام سجاد(ع) در ضمن دعايي می فرمايد:(خداوندا تورا به آن چيزی که محبوب توست و آن توحيد يگانگی ذات توست می خوانم)
امام صادق(ع) می فرمايند: اگر بنده ای صبح کند و همتش غير از خدا باشد خداوند امورش را به خودش وا می گذارد و اگر بنده ای صبح کند و هم وغمش خدای تعالی باشد خداوند او را در امورش کفايت می کند .

اين مراسم با دعا برای سلامتی و پيروزی همه حق طلبان عالم بر مستکبران و ظالمان به پايان رسيد.