در تاريخ 27 / 3 / 1382 يك هيئت علمى عالى رتبه از كشور آمريكا در شهر مقدس قم با مرجع عاليمقام حضرت آية اللّه العظمى صانعى ديدار و گفتگو كردند. در اين ديدار برخى از راهكارهاى علمى و عملى جهت كاهش تنش ميان كشورها بررسى شد، همچنين در مورد برخى از فتاواى معظم له سؤالاتى مطرح شد كه ايشان نظرات فقهى و عالمانه خود را در اين رابطه بيان فرمودند.
در ابتداى اين ديدار كاردينال شهر واشنگتن ضمن تشكر و قدردانى از معظم له گفت: خيلى از شما متشكريم و بسيار خوشحاليم كه در خدمت شما هستيم و علت اينكه خدمت شما رسيديم اين بود كه حضرت عالى نه تنها در ايران بلكه در خارج از ايران نيز يك چهره شناخته شده اى هستيد، خصوصاً با توجه به فتاواى جديدى كه داده ايد.

در ادامه اين ديدار معظم له نيز ضمن قدردانى و تشكر از هيئت علمى و آرزوى اينكه اين ديدارها منشأ خوبى براى نزديكى افكار و قلوب انسانها به يكديگر بشود، در جواب سؤال يكى از اساتيد كه چگونه مى توانيم راهى را براى كاهش تنش بين ملّتها پيدا كنيم فرمودند:
سؤال بسيار خوبى است و البته آرزوى ديرينه من اين بوده وهست كه تمامى ابناى بشر بتوانند با صلح و صفا و تفاهم دركنار يكديگر زندگى كنند و در جواب اين سؤال بايد بگويم كه ما راه تنش زدايى را منحصر به دو امر مى دانيم .

اول، اينكه همه اديان الهى، اساس سعادت بشر را تكامل عقل و انديشه مى دانند و اولين چيزى كه خداوند خلق كرده به حسب مرتبه، عقل و فكر بوده است .

دوم ، اينكه همه انسانها فرزندان آدم و حوّا هستند و در حقوق انسانى با يكديگر برابرند، لذا هر چه ما بيشتر در زمنيه مساوات بشر در حقوق، تفكر كنيم و بيند يشيم سعى ما در خدمت به اديان و بشريّت خواهد بود.

ايشان در ادامه فرمودند: دشمنى و تفرّق در اديان الهى مطرود و منفور است و من بسيار متأسفم كه در بين اديان الهى، بعضى از ابناى بشر، دشمن بعض ديگر هستند، در كتاب ما يعنى قرآن و در عقيده ما، هيچ گونه عداوت و دشمنى با انسانها نيست، خصوصاً با كسانى كه پيرو يكى از اديان الهى هستند و آنچه كه در كتاب ما در مورد عداوت و دشمنى آمده، عداوت و دشمنى با ظلم و ظالم است، كه البته تا آنجا كه من مى دانم در تمامى اديان نيز ظلم و ظالم مطرود هستند و اين نيز براى حفظ حقوق جامعه است، چرا كه حفظ حقوق جامعه ايجاب مى كند با ظلم بر خورد شود البته در چار چوب قانون .

معظم له در بخش ديگرى از فرمايشات خود فرمودند: هر صاحب عقيده اى (چه الهى و چه مادى) اگر عملى را انجام دهد كه صالح باشد، نزد خودش و نزد افراد همنوع خودش معذور است و مأجور، و آنچه كه در كتاب مورد مذمت قرارگرفته، كفر است و كافر كسى است كه منكر و جاحد اصول اعتقادات، با فرض علم به آنهاست. بنابراين، ما معقتديم تمامى انسانها در حقوق مساوى و برابر هستند لذا در بحث ارث گفته ايم، كه كافرى كه منكر و جاحد اصول اعتقادات، با فرض علم به آنهاست، از مسلمان ارث نمى برد و از غير مسلمان هم حتى بدون انكار، ارث نمى برد، اما غير مسلمان يعنى توده غير مسلمان قاصر و غافل كه به دليل غفلتشان نمى توان آنان را مؤاخذه نمود و معذور نيز هستند، نمى توان گفت كه ارث نمى برند، بلكه ارث مى برند.

حضرت آية اللّه صانعى در جواب يكى از حضار كه در مورد مسئله دعـا سؤالى را مطرح كرد فرمودند:
دعا و دعوت عبارت است از اينكه دعا كننده نظر مدعو را به سوى خود متوجه كند وپس از آن فايده و نعمتى را از وى درخواست نمايد و انسان به واسطه فقر ذاتى و براى جلب عنايت و رحمت الهى نيازمند به دعـاست زيرا همان طورى كه در قرآن مى فرمايد: اگر دعـا و تصريح و ابتهال شما نبود، خداوند هيچ عنايتى به شما نداشت «قل مايَعْبَؤُ بِكُمْ لولا دعاكم».

در پايان اين ديدار، پيرامون برخى از فتاواى معظم له، در مورد ارث ، قصاص ، ديه زن و مرد، ديه اقليتهاى مذهبى سؤالاتى مطرح شد كه معظم له مشروحاً جواب دادند .