حضرت آیت الله العظمی صانعی در آغاز درس خارج فقه خود در سال تحصیلی جدید با بیان اینکه جنایت بی احترامی به قرآن، از نظر همه انسان های موحد محکوم است، فرمودند:« دشمنی با قرآن به این دلیل است که قرآن سندی قطعی برای ذات باری تعالی است، قرآن وحی الهی است و کتابی است که با آن می توان تمام شبهات منکرین مبدأ و معاد را پاسخ گفت.»

آیت الله صانعی افزودند: «یکی دیگر از علل دشمنی با قرآن این است که قرآن معجزه باقیه است. قرآن در شرایط و محیطی بر وجود مقدس پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نازل شد که برخی حقایق هنوز هم برای بشر کشف نشده و بشر علی رغم همه پیشرفت های محیر العقولی که داشته است، باز هم نمی تواند این حقایق را درک کند؛ و بر همین اساس است که در زمان ظهور حضرت ولی عصر ارواحنا له الفداء ایشان احکام را از قرآن بیان می کند.»

این مرجع عالیقدر با اشاره به شرایط نزول قرآن در دوران عرب جاهلی؛ اعم از وحشی گری، جهالت، زنده به گور کردن دختران و اَلحَقُّ لِمَن غَلَب فرمودند: «قرآن اگرچه در چنین شرایطی نازل می شود، اما اساس دعوتش را فکر و اندیشه و فرهنگ قرار داد و این خود گواه متقنی بر صدور قرآن از ناحیه خداست؛ و بر همین اساس است که دعوت پیامبر به جای دعوت به کشتن و خشونت و دروغ و حیله و تزویر ـ که با شرایط جامعه آن روز سازگار بود ـ بر فرهنگ سازی و انسانیت استوار است (فِطْرَتَ اللهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا لاَ تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللهِ) و امروز هم هر جامعه و حکومتی برخلاف این اصول حرکت کند و مدار کار خود را بر خشونت و دروغ و حیله و تزویر قرار دهد، همانند حکومت های دوران جاهلی بلکه بدتر از آن است. »

آیت الله صانعی با بیان این که قوانین قرآن عادلانه ترین قانون است و قرآن محکمترین حکمت نظری و عملی را داراست، فرمودند: «ادله اربعه به عنوان منابع فقه شیعه، همه، حجیّت خود را از قرآن می گیرند، اما حجیّت قرآن به خود قرآن است، حجیّت قرآن و ارزش قرآن در مسائل فقهی، حکمت عملی، اخلاق، قوانین جزایی و سیاسی در خود قرآن است؛ و به همین دلیل است که قرآن در حدیث ثقلین به عنوان ثقل اکبر قرار داده شده است.»

معظم له در ادامه با توصیه شاگردان خویش به بهره وری بیشتر از معارف متعالی قرآن و بیان اینکه متأسفانه امروز ما از قرآن فاصله زیادی داریم، فرمودند: «به حکمت های قرآن بیشتر توجه کنید. در آیات قرآن بیشتر تأمل کنید. من معتقدم امروز آنانی که خدا، قرآن و پیغمبر(صلی الله علیه و آله و سلم) را جاهلانه انکار می ورزند و به قرآن اهانت و جسارت می کنند، شاید انسب و بهتر باشد که به جای بحث های فلسفی، به آنان بگوییم که اسلام دین حقوق بشر و طرفدار حقوق بشر است آن هم از چهارده قرن قبل که از حقوق بشر هیچ خبری نبود. انسان ها و ملت ها بعد از جنگ جهانی اول و دوم، منشور حقوق بشر را نوشته و پیگیر اجرای آن شدند، اما قرآن هزار و چهارصد سال پیش فرموده است (وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ) ، این کرامت بنی آدم است؛ انسان خلیفة الله روی زمین است .»

این مرجع عالیقدر افزودند: «یکی دیگر از حکمت های قرآن که لازم است به آن توجه شود، بحث ارسال رسل است. انبیاء نیامده اند که به یک دستشان تورات و انجیل و زبور و قرآن باشد و به دست دیگرشان شلاق، بلکه بر اساس بیانی که قرآن می فرماید: (لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ) خداوند با ارسال انبیاء، هم کتاب قانون را فرستاده است و هم عقل را به بشر داده است که از این کتاب قانون، بیشترین و نیکوترین استفاده صورت پذیرد، خداوند 124 هزار پیامبر را فرستاد که (لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ) یعنی برای اینکه خود مردم قیام به قسط کنند؛ چرا که قسط مثل عدالت، قابل اجرا نیست؛ قسط یک امر فرهنگی و عقیدتی است؛ قسط قانع شدن به حق است، یعنی مردم به جایی برسند که خودشان به حق خودشان قانع شوند.»