آيت الله صانعي پس از قريب به چهار سال تحصيل در حوزه ي اصفهان، در يکي از حجره هاي مدرسه ي آقا سيد صادق قم با چند طلبه ديگر که در آن حجره سکونت داشتند، هم حجره گرديد و با جدّيت به تحصيلات خود ادامه داد.

آيت الله اديب نجف آبادي از هم دوره اي هاي ايام تحصيل آيت الله صانعي در قم و هم درس ايشان در دروس خارج فقه حضرت امام در مسجد سلماسي و مسجد اعظم، درباره ي جديّت معظّم له در مطالعه و تحقيق مي گويد:

«... از همان ابتدايي که در مدرسه حاج ملا صادق بوديم، ايشان هميشه مشغول درس و بحث بود و فقط به مطالعه فکر مي کرد. جديّت عجيبي داشت که اصلاً ما گاهي به همديگر مي­گفتيم: آقا شيخ يوسف را ببينيد که چطور درس مي خواند. خيلي مرد جدّيي بود، من گاهي تأسف مي خوردم که اگر بشود ما هم بتوانيم به اين مقام جديّت ايشان برسيم. ايشان در بين طلاب نخبه بود. ما در دروس سطح، هم درس نبوديم، ولي تقارن زماني داشتيم... ايشان مثل شمعي بود که بين ما طلبه­هاي اصفهاني روشن بود... بالنسبه به ما، هم ممتازتر بود و هم درس را بهتر مي­فهميد... مي خواهم بگويم: آدم پُرکار و پُر استعدادي بود که همه دوستش مي داشتند... .

من خوب يادم است، جزو کساني بود که هميشه مورد گفتگوي جلسه ي چهارشنبه­ها­يمان بود. خودمان مي گفتيم: شيخ يوسف، شيخ يوسف خوب درس مي فهمد... . ايشان تمام مشغولياتش فقط درس و بحث بود. اصلاً به حرف و حديث حاشيه­اي اعتنايي نداشت...».[10]