با توجه به اينکه مفاد اين روايت دلالت مي‌کند بر اينکه زنان فقط از قيمت بناء ارث مي‌برند، لذا با ظاهر صحيحه‌ی زراره و ابن مسلم (حديث 15) که دلالت مي‌کنند بر ارث بردن زنان از عين بنا «يرثن ذلک البناء» معارض مي‌باشد و قاعده در تعارض تساقط و عدم حجیّت است.

11. صحيحة أبان الأحمر، قال: لا أعلمه إلّا عن ميسر بيّاع الزطّي، عن أبي عبداللهعلیه السلام، قال: سألته عن النساء، ما لهنّ من الميراث؟ قال: «لهنّ قیمة الطوب والبناء والخشب والقصب، فأمّا الأرض والعقارات فلا ميراث لهنّ فيه»، قال: قلت: فالبنات؟ قال: «البنات لهنّ نصيبهنّ (منه)»، قال: قلت: کيف صار ذا، و لهذه الثمن، ولهذه الربع مسمّي؟ قال: «لأنَّ المرأة ليس لها نسب ترث به، وإنّما هي دخيل عليهم، إنّما صار هذا کذا لئلّا تتزوّج المرأة، فيجيء زوجها أو ولدها من قوم آخرين، فيزاحم قوماً آخرين في عقارهم»؛[112]

میسر بیّاع الزطّی از امام صادقعلیه السلام درباره‌ی ارث زنان از اموال شوهرانشان سؤال کرد و امامعلیه السلام فرمود: زنان از قیمت آجر و ساختمان منزل و چوب و نی ارث می‌برند، اما از زمین‌ها و خانه‌ی متعلّق به شوهرانشان ارث نمی‌برند. میسر سپس از ارث دختران سؤال نمود که امامعلیه السلام در جواب فرمود: دختران از همه‌ی اموال پدرشان ارث می‌برند. میسر می‌گوید: گفتم: چگونه چنین حکمی امکان دارد با اینکه سهم زنان از شوهرانشان در قرآن یک چهارم و یک هشتم بیان گردیده است، که امام علیه السلام فرمود: برای اینکه زن به جز نسبت زوجیّت به شوهرش هیچ نسبتی ندارد و به سبب زوجیّت داخل این خانواده گردیده است. بنابراین، از خانه ارث نمی‌برد تا امکان آوردن شوهر جدید و فرزندان خودش را به خانه‌ی متوفّا نداشته باشد و نتواند برای سایر ورثه مزاحمت ایجاد کند.

---------------------------

[112]. وسائل الشيعه، ج 26، ص 206، باب 6، ح 3.