اما در باب قصاص: بنده معتقدم كه اگر دو تا قانون خوب در اسلام داشته باشيم يكى از آنها قصاص است. [1] چون در قانون قصاص، هم حق صاحب خون رعايت شده، هم عاطفه و امنيت مردم.

در قانون قصاص، حق آزادی و اختیار اولياى دم رعایت شده و به آنها اختیار مي‌دهد كه به جاى خون مقتول، بتوانند انتقام بگيرند؛ يا ببخشند؛ يا در عوض آن دیه بگيرند و ببخشند و يا مثلاً به او پیشنهاد بدهند كه اداره صد تا بچه يتيم را به عهده بگيرد و سپس ببخشند، و اگر ببخشند، ثواب بيشترى دارد. پس در اينجا حق مردم و آزادى آنها رعايت شده است. براى اين­كه قانون، آزادى را محدود مي‌كند. اما اگر بگوييم آنها در استیفای حق خود مخیّر نیستند و باید قاتل را اين­گونه که ما می‌گوییم مجازات كنند، اختيار و آزادى اولياى دم سلب مي‌شود، زيرا شايد آنها مجازات ديگرى در نظر داشته باشند.

اما قانون قصاص نسبت به زير 18سال؛ اگر اين فرد که مرتکب جنایت شده، دارای رشد عقلی بوده و مي‌فهمد كشتن يعنى چه؟ مي‌فهمد مجازات كشتن، كشته شدن است و درك مي‌كند كه يك خانواده­اى را بى­سرپرست­ كردن يعنى چه! و به آن آگاهى دارد و از روی عمد تصميم گرفته آدمى را بكشد ـ نه اين­كه اتفاقى، بلكه مصمّم است فردى را بكشد ـ ، در اين صورت مجازاتش با بقيه افراد جامعه تفاوتی ندارد.

البته اگر در مجازات‌ها بياييم و سنّ را بر اساس 18سال قرار بدهيم، بسيار درست است، چرا كه امروز در دنيا هم مجازات كودكان با بزرگ­سالان فرق دارد، اما نسبت به قصاص در مورد جنایت عمدی و با برنامه­ریزی قبلی، بزرگ و كوچك فرقی ندارند. بايد به آنهايى كه به قصاص انتقاد دارند و مي‌گويند زير 18سال را نمى‌شود قصاص كرد گفت: با يك فرد هفده سال و نه ماهه كه به اندازه يك آدم 25 ساله مي‌فهمد و مثل او تصميم مي‌گيرد و مرتکب قتل و جنایت می شود؛ مي‌خواهيد چكار كنيد؟! اگر مجازات چنين كودكى را ما ـ فارغ از حکم شرع ـ معين كنيم، آزادى انسان‌های صاحب حق ـ خون ـ را سلب كرده‌ايم. یعنی اگر به صاحبان خون بگوييم : شما حق نداريد مجازات به مثل كنيد، و يا حق نداريد ببخشيد؛ علاوه بر تضييع حق، عاطفه آنها را هم از بين برده‌ايم. در یک جمله: قانون قصاص، مانند يك مثلثى است كه دولت، ملت و صاحب خون در آن مشترك هستند.

--------------------------------------------------------------------------------

[1]. ( وَلَكُمْ فِي الْقِصَاصِ حَيَاةٌ يَاْ أُولِيْ الأَلْبَابِ ) ؛ « اي خردمندان، شما را در قصاص، حيات و زندگاني است » . ( البقره (2) ، آية 179) .