(س 160 ) بسيارى از اساتيد مى گويند كه بهترين معاينه، كامل ترين آن است و عدم توجّه به اين موضوع، در مواردى موجب اعتراض استاد به دانشجو مى شود؛ در حالى كه با تأمل در شرايط بيمار و لزوم عمل، دانشجو تشخيص مى دهد كه بسيارى از معاينات ضرورتى ندارد. با توجّه به اينكه معاينات كامل، مستلزم لمس بيمار و نظر بيشتر به اوست، تكليف چيست؟

ج ـ با توجّه به اينكه نظر استاد نزد عقلا و دانشمندان، مقدّم بر نظر دانشجو و متعلّم است و او ممكن است مسائل و خصوصيّاتى را بداند كه دانشجو نمى داند، بايد به نظر استاد عمل شود و نظر و لمس بيشتر هم كه لزوم يادگيرى است (مانند اصل نظر و لمس) جايز است.

(س 161 ) نگاه به اساتيد زن براى دانشجويان مرد و برعكس، تا چه حدّ مجاز است؟ اگر مثلا كمى از موى استاد زن بيرون باشد، آيا نظر به چهره او براى فهميدن درس، جايز است؟

ج ـ براى فهميدن و يادگيرى و با توجّه به آنكه عادت و رويّه استاد چنين است و قصد لذّت هم در كار نيست، جايز است.

(س 162 ) شوخى كردن اساتيد زن با دانشجويان مرد، چه حكمى دارد؟

ج ـ اگر مفسده داشته باشد، جايز نيست.

(س 163 ) اگر دانشجويى از اسرار استادش آگاه باشد و فساد اخلاقى او را بداند، وظيفه اش چيست؟ در حالى كه بقيّه او را كاملا مؤمن مى دانند و در مسائل بسيارى به او مراجعه مى كنند؟

ج ـ بايد توجّه داشت كه نظر اسلام عزيز بر غمض عين از گناهان عرضى مردم و ستر و پوشيده نگه داشتن آن است، و هيچ كس حق افشاى اسرار ديگران را ندارد كه اين خود فعلى حرام و در مواقعى باعث اشاعه فحشا و از بين رفتن قبح گناه مى باشد و اشاعه فحشا از گناهان كبيره محسوب مى گردد. 10/2/88