(س 3 ) در عصر حاضر، تحصيل در حوزه و علوم اسلامى مهم تر است يا در دانشگاهها؟

ج ـ علم منحصر به فقه و فقاهت نيست و بايد افراد مستعد همه علومى را كه مورد نياز مسلمانان است تحصيل نمايند و اگر كسب علم براى رضاى حق تعالى و خدمت به اسلام و مسلمين و در جهت اعتلاى كلمه حق و بى نيازى از بيگانگان باشد، فرقى بين علوم وجود ندارد. 24/9/80

(س 4 ) دانشجويى مدت چهار سال است كه در دانشكده پزشكى درس مى خواند، و علاقه شديدى به فراگيرى علوم دينى دارد، آيا ادامه تحصيل در رشته پزشكى براى او واجب است يا اينكه مى تواند دانشگاه را رها كند و به تحصيل علوم دينى بپردازد؟

ج ـ با توجّه به تخصص او و نياز اين كشور به انواع تخصص هاى مفيد و با توجّه به صرف هزينه هاى مادى فراوان و همت خودش در رسيدن به اين مرتبه علمى، ادامه مطالعات و برآوردن نياز مردم، خدمتى بزرگ و مرضىّ خداوند متعال خواهد بود و عزيمت براى امثال اين افراد، نه تنها مطلوب نبوده، بلكه مذموم هم مى باشد.

(س 5 ) حكم كسب علوم دينى براى جوانانِ با استعدادى كه به علوم دينى نيز علاقه مند هستند چيست؟

ج ـ هر جوانى كه حوزه و روحانيت را شناخته است و درك كرده است كه اساس در حوزه هاى علميه و شيوه سلف صالح، بر زهد و بى اعتنايى به دنيا و جهات مادّى است، و خود را براى تحمّل مشكلات فراوان مادى ـ كه متوجّه خود و خانواده اش مى شود ـ آماده نموده، و مطمئن است كه بعد از ورود، از اوضاع خود و ديگران گله و شكايت نمى نمايد، ورود اين گونه افراد در حوزه ها بسيار مطلوب و براى حفظ ودائع قرآن و اهل بيت(عليهم السلام)لازم است و نبايد ترك گردد، كه ترك آن، پشت كردن به حفظ و احياى آثار اسلام و فقه جعفرى است; و ناگفته نماند كه اگر از جهات اقتصادى، حال و آينده اش تأمين بوده و بقيّه مشكلات را هم مطلّع باشد، او مانند افراد قِسم اول بايد خود را به حوزه هاى علميّه ـ كه پربارترين مركز علمى همراه با تقوا در جهان مى باشد ـ رسانده و از مظاهر رحمت الهى بهره وافى ببرد. 20/6/74