(س 2183) كودكان كم توان ذهنى گاهى اوقات در حين نماز صحبت مى كنند. آيا نمازشان باطل است و بايد دوباره بخوانند يا اين كه نماز را ادامه دهند؟ والدين و مربيان در اين زمينه چه وظيفه اى دارند؟

ج ـ اگر توجّه ندارند كه حرف زدن در بين نماز، مبطل نماز است، نمازشان صحيح است؛ و والدين و اوليا نيز تكليفى ندارند. 23/2/79

(س 2184) اگر فرد ناتوان ذهنى به علّت مشكلات ذهنى، برخى از اركان نماز را فراموش كند يا جابه جا بخواند، حكم نمازش چگونه است؟

ج ـ بيشتر از مقدار درك و فهم، تكليفى ندارند. 23/2/79

(س 2185) افراد كم توان ذهنى كه در به جاى آوردن احكام طهارت و يادگيرى آن دچار مشكل مى شوند، تكليف واجبات آنها از جمله نماز و روزه چگونه است؟

ج ـ نماز و روزه آنان صحيح است. 5/2/80

(س 2186) صحّت و يا پايين بودن ميزان دقت در رعايت ترتيب، اركان، تعداد ركعات و قرائت نماز براى افراد كم توان ذهنى چه حكمى دارد؟

ج ـ به همان نحو كه مى خوانند، كفايت مى كند و تذكّر به نادرست بودن نيز، لازم نيست بلكه غير مطلوب است. آرى، اگر خودش متوجّه لزوم رعايت مسائل نماز شود، مكلّف است كه به قدر توانش، ياد بگيرد. 20/11/80

(س 2187) معلولى كه براى ايستادن بدون كمك وسايل توانبخشى مجبور است به جهت حفظ تعادل بدنش پاهاى خود را بيش از حدّ معمول باز نگه دارد و ممكن است از صورت نمازگزار خارج شود، حكم نمازش چگونه است؟

ج ـ نمازش درست است و بيش از حدّ معمولْ باز نگه داشتن پا، مانع از صحّت نماز نيست و همين قدر كه ايستادن صدق كند، نماز درست است.

(س 2188) حين نماز خواندن، بدن بايد آرامش كافى داشته باشد، كودكى كه از روى عادت يا به خاطر مشكل جسمى يا ذهنى، حركات اضافى در نماز دارد، آيا نمازش دچار اشكال مى شود يا خير؟

ج ـ نمازش صحيح است؛ زيرا حركتِ از روى اختيار در بعضى از حالات نماز، محلّ صحّت نماز است. 13/2/79