حليمه سعديّه، دايه و مادر رضاعى رسول خدا(صلى الله عليه وآله) بود كه آن حضرت را در كودكى از عبدالمطلب (جدّ پيامبر) تحويل گرفت و ميان قبيله خود در بيرون مكّه برد، و به او شير داد و بزرگش كرد. زنى با عاطفه و مهربان بود كه افتخار دايگى پيامبر را داشت، و مورد احترام و علاقه حضرت بود.

در زيارت آن بانوى عظيم الشّأن چنين مى گويى:

«اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يَا اُمَّ رَسوُلِ اللّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يَا اُمَّ صَفِيِّ اللّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يَا اُمَّ حَبِيبِ اللّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يَا اُمَّ المُصْطَفى، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يَا مُرْضِعَةَ رَسوُلِ اللّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يَا حَلِيمَةُ السَّعْدِيَّةُ، فَرَضِىَ اللّهُ تَعالى عَنْكِ وَاَرْضاكِ، وَجَعَلَ الجَنَّةَ مِنْزِلَكِ وَمأْواكِ، وَرَحَمِةُ اللّهِ وَبَرَكاتُهُ».