(مسئله 447 ) كسى كه به احرام عمره تمتع محرم شود و به واسطه بيمارى نتواند به مكّه برود و يا قدرت بر اتمام عمل از او سلب شود، اگر بخواهد محلّ شود، بايد با اين قصد، يك قربانى دهد، و بنا بر اقوى قربانى يا پول آن را به وسيله شخص مورد اعتماد به مكّه بفرستد و با او قرار بگذارد كه در روز خاصّى و ساعت معيّنى به نيابت از او آن را در مكّه ذبح كند، و وقتى كه روز و ساعت موعود رسيد، تقصير كند. پس از آن، هر چه بر او حرام شده بود حلال مى شود، حتى زن، و احتياط مستحبى در آوردن طواف نساء و در صورت عدم تمكن استنابه است.

(مسئله 448 ) كسى كه براى حج احرام ببندد، ولى به واسطه بيمارى نتواند به عرفات و مشعر برود، بايد قربانى كند، و بنا بر اقوى بايد قربانى يا پول آن را به وسيله فرد امينى به منى بفرستد تا در آنجا ذبح كند و با او قرار بگذارد، كه روز عيد ذبح شود و در آن وقت تقصير كند. پس هر چه بر او حرام شده بود حلال مى شود، «مگر زن».

(مسئله 449 ) كسى كه حجّ واجب به عهده اوست ولى به واسطه بيمارى، محصور شود، زن بر او حلال نمى شود، مگر آنكه خودش اعمال حج و طواف نساء را به جا بياورد، ولى اگر از به جا آوردن اعمال عاجز شد، كفايت عمل نايب براى حلال شدن زن بر او بعيد نيست؛ و امّا كسى كه حجّ او استحبابى بوده، بعيد نيست كفايت طواف نساء نايب از او، ليكن احتياط آن است كه در صورت امكان خودش به جا آورد.