(مسئله 374 ) كسى كه اجير ديگرى است، در حج مى تواند براى قربانى كردن، شخص ثالثى را وكيل كند و وكيل مزبور به قصد حجّى كه موكّلش از طرف موكّل خود انجام مى دهد، نيّت قربانى مى نمايد.

(مسئله 375 ) خروج از احرام نسبت به غير از بوى خوش و زن ظاهراً به بيش از رمى و حلق يا تقصير منوط نمى باشد، نتيجتاً مُحرم با انجام رمى و حلق يا تقصير از همه محرّمات احرام ـ بجز بوى خوش و زن ـ خارج مى شود.

(مسئله 376 ) ذبح بايد با آهن باشد، و امّا ذبح با استيل، اگر ثابت شود كه وسيله ذبح آهنى است، مانند آنكه آهن رُبا آن را بگيرد، ذبح با آن مانعى ندارد، همچنان كه با فرض نبودن و يا در اختيار نداشتن آهن هم مى توان با استيل قربانى را ذبح كرد.

(مسئله 377 ) اگر كسى با اعتقاد به اينكه گوشت قربانى تلف مى شود و تضييع مال است، قربانى نكرد و با همين كيفيّت تقصير كرد و ساير اعمال حج را انجام داد، اگر جاهل بوده و فكر مى كرده عملش صحيح است، در اين صورت اعمال و حجّ او صحيح است و از احرام خارج شده، ولى قربانى بر ذمّه او باقى است. و امّا اگر عمداً و براى اعتبارات و افكار خودش قربانى ننمود و بعد هم تدارك نكرد علاوه بر معصيت، صحّت حجّش هم محلِ اشكال است.

(مسئله 378 ) پول قربانى بايد از مال حلال باشد، پس، اگر قربانى را از پولى كه خمس آن را نداده بخرد، كافى نيست.